"Bu bana neyi hatırlattı, biliyor musun Pavel? Bir gün rahmetli annemle kavga etmiştim: Annem öfkeleniyor, beni dinlemiyordu... Sonunda dedim ki ona 'Elbet anlayamazsın beni, başka başka kuşaklarız biz' dedim. Çok gücendiydi bana, ama ben kendi kendime, 'Ne yapayım, acı bir hap oldu bu ona, ama yutsun bir güzel!' dedim. Anlıyor musun, şimdi sıra bize geldi, bizim çocuklarımız bize söylüyorlar, 'Siz bizim kuşaktan değilsiniz' diyorlar, 'Yutun bakalım hapı'.
"Sen çok alçakgönüllü, iyi huylusun" diye çıkıştı Pavel Petroviç. "Bense tersine, şu kanıdayım ki, ikimiz bu genç baylardan çok daha haklıyız. Gerçi düşüncelerimizi biraz eski biçimde anlatıyor, eski bir dil kullanıyoruz ve küatahça güvenli değiliz kendimize. Üstelik bu gençlerin öyle bir davranışları var ki, bugünlerde, içlerinden birine sorsan 'Kırmızı şarap mı, beyaz şarap mı içersiniz?' diye, o anda sanki bütün dünyanın gözü kendi üzerindeymiş gibi, azametli bir tavır ağır bir sesle, 'Kırmızı şarabı yeğlemek huyumdur' der... "
Sayfa 66 - KitapzamanıKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.