Bəlkə də çoxunuza məlum olan bu kitabın təhlilinə hardan başlayıb necə bitirəcəyimi bilmirəm. Məncə Hüseyninin ən şedevr əsəri məhz elə bu əsərdir. Kitab eyni yol kəsiyində tamamilə iki fərqli həyat yaşayan uşaqların - Əmir və Həsənin dostluğu fonunda Əfqanıstanın müharibə dövründən, həmçinin o dövrdə baş verən dəhşətlərdən və əhalinin çıxılmaz vəziyyətindən bəhs edir. Əmir və Həsənin arasındakı dostluq bağı isə bildiyimiz dostluqlardan deyil, Əmirin uşaqlıqda buraxdığı səhvlər onun bir ömür boyu vicdan əzabı ilə yaşamasına səbəb olur. Bəs o bu peşmanlıqlardan yaxa qurtarıb vicdanı susdurub rahatlana biləcəkmi? Ən son nə vaxt bir kitabı oxuyub bitirdikdən sonra belə boşluğa düşdüyümü xatırlamıram. Oxuyub bitirsəm də baş verənlərin mənfi enerjisi hələ də üzərimdədir. Mental cəhətdən özünüzü hazır hiss etdikdən sonra oxumağınızı və oxuduqdan dərhal sonra isə əsərin eyniadlı filminə baxmağınızı tövsiyə edirəm.
