Kinyas ve kayrayla olan yolculuğumun sonuna geldim. Kitabın başlarında ne okuyorum ben dediğim ilerleyen zamanlarda kinyas ve kayraya kızdığım zamanlar oldu. Ama en çokta bir insan nasıl bu noktaya gelebilir? Sorusunun cevabını aradım kitapta. Onların çaresizliğini, kaybedecek bir şeyinin olmamasını, en çokta umudun kaybedilmesini okurken kendimi normal insan( gerçekleşmesi istenen hayaller, hayat planları vs. ) olduğum için şanslı gördüğüm anlarım oldu. Kinyas bu hayat savaşında şanslıydı boğulmak üzereyken hayat ona can simidi sunmuştu ve o tüm yaşama arzusuyla sıkı sıkı tutunuyordu ona. Kayra bu kadar şanslı olamamıştı kaybedeceği en önemli duygu olan umudunu kaybetmişti. Bir insanın kendisine yapabileceği en büyük kötülük nedir? Diye sorsalardı sanırım vereceğim cevap hayal etme gücünü kaybetmek olurdu. “Hiçbir yere ait olmayanları iyi tanırım. Her yere aitmiş gibi davranırlar.”

Kinyas ve KayraHakan Günday · Doğan Kitap · 201826,8bin okunma

·

191 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.