Arka kapakta yazan tanıtım yazısının aksine oldukça sıkıcı yapmacık ve bayıcı bir roman.Attila İlhan bu romanda da kendisinin sürekli eleştirisini yaptığı bobstıl dejenere yazarlıktan kurtulamamış.Bütün kitap sanki kara film çevirisi gibi Türkten çok fransız.Tanzimat aydını gibi Attila İlhan.Başkalarına yönelttiği eleştirilerin hepsi en çok kendisi için geçerli.İçindeki ışıklar ilgili betimlemeler proust etkisinde yapılımş ama bu Tanpınarda Türkçe ve doğalken İlhanda aynı doğallıkta değil.Asla samimi olduğuna inanmıyorum İlhanın.Yapma çiçekler gibi yazıyor.
Aynı dönemi, benzer çercevede anlatan Güven romanı bu kitaptan çok daha güzel.
Attila İlhan'ın hem romanlarında hem de şiirlerinden aşırı yapayılık ve yapmacıklık fışkırıyor.Önermediğim kötü bir kitap.
