Atharvaveda
"I. Zaman bir küheylan, yedi ışını ile hızla koşar: Zaman bin başlı, çağların üstünde, tohumu bereketli. Kutsalca düşünceleri ile düşünen kahinler onu incelerler, bütün varlıklar onun tekerleğidir.
II. Yedi tekerleği ile zaman (atımı) koşar, onun yedi dingili vardır; ölümsüzlük onun baltasıdır. Bütün varlıkları taşır. İlk tanrı olan zaman, şimdi ileri doğru hızlanıyor.
III. Büyük bir kavanoz zamanın üzerine yerleştirilmiştir, onu biz gerçekte çeşitli şekiller hâlinde görürüz. O bütün varlıkları taşır: Varlıklar onu "en yüksek gökteki zaman" diye adlandırırlar.
IV. O bütün varlıkları meydana getirir, o bütün varlıkları kuşatır. Zaman varlıkların babası, varlıklar da onun çocuklarıdır. Gerçekten ondan daha yüksek bir güç yoktur.
V. Zaman hem öteki dünyanın göğünü, hem de bu dünyayı meydana getirmiştir. Olan ve olacak olanları zaman harekete geçirir ve yayar.
Bu yeryüzünü zaman yarattı, güneş zamanda parıldar.
Bütün varlıklar zamandadır, zamanda bütün gözler görür.
VI. Zaman düşünceyi suurlar, zaman soluğu sınırlar, zaman adı sınırlar; zaman ulaştığında bütün yaratıklar sevinirler."
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.