Deniz acı acı alay edercesine, Pip’in ölümlü bedenine dokunmamış, ölümsüz ruhunu boğmuştu Daha doğrusu büyülü derinliklere sürüklemişti ruhunu. Orada, küçük kara adamın dalgın gözlerinin önünde, yeni yaratılmış bir dünyanın hiç bozulmamış biçimleri, bir ileri bir geri kayıyordu. Orada Büyük Akıl, o cimri deniz tanrısı, biriktirdiği hazineleri seriyordu gözünün önüne. Gamsız, sevgisiz ve hep genç kalan sonsuz derinlikler içinde, Pip, Tanrı gibi her yerde var olan, sürü sürü mercanlar görüyordu; sularin göklerinden yukarı, yıldız çemberleri savuran mercanlar... Pip, dokuma tezgâhinin pedalında Tanrının ayağını görüyordu; gördüğünü de söylüyordu. İşte bu yüzden deliye çıkardılar adını. Insanların çılgınlık dediği şey, Tanrı için aklın ta kendisidir. Tüm insan düşüncelerinden sıyrılan akıl, Tanrı düşüncesine ulaşır sonunda; bu düşünce, akıl dışı ve çılgınca bir seydir bizim için. Oysa bu düsünceye varan, mutluluğun da mutsuzluğun da üstüne çıkar; umursamaz olur tipki Tanrı gibi.
Bundan Ötesine gelince, Stubb'ı fazla ayıplamayın. Balina avında olur böyle şeyler. Sonunda göreceksiniz ki, benim de başıma gelecek aynı şey; beni de bırakıp gidecekler.
Sayfa 501 - YKYKitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.