Aslında annebaba olmak zanaattan çok sanata benzer. Zanaatkar hemen her zaman benzer ürünler üretirken ya da bunu amaçlarken, sanatçı baştaki arzusu ne olursa olsun, daima kendisini bile hayrete düşüren yaptılar ortaya konacaktır. Belki zanaatla sanatı ayıran ölçütlerden biri de sonucun şaşırtıcı olmasıyla ilişkilidir. Çünkü zanaat temelinde zanaatkarın mesleki bilgi ve deneyimini bilinçli ve bilişsel uğraş içerisinde uygulamaya dökmesine dayanmakta, oysa sanat, kaynağını başat olarak sanatçının ruhsallığını kendiliğindenliğe açmasına ve bilinçdışı unsurlardan beslenmesine izin vermesine dayanmaktadır. Annebaba olmayı zanaata indirgemek kendindeki yaratıcılığı görmemek açısından acıklı, ama aynı zamanda ortaya çıkan sürpriz sonuçları yadsımaya çabalamak açısından da hayli boş bir uğraştır.
Sayfa 100
·
212 görüntüleme
Çevreye-topluma bakıldığında, zanaatın ve sanatın ötesinde pardon çok berisinde anne-baba olunabiliyor, bazen bunun ehliyeti olmalı gibi hayali çözümlere kapılabiliyor insan. Çünkü aynı çocuk benzer çizgide devam ediyor, o da türüyor, türediği yine aynı kadere sahip oluyor (sıyrılanlar haricinde) ve bu içinden çıkılmaz kısır bir döngüye sebep oluyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.