"Önce biraz ağladılar, ama alıştılar şimdi... Aşağılık insanoğlu her şeye alışır!" İncelememe bu alıntı ile başlamak istedim. "Suç ve Ceza" denilince benim hatırıma ilk olarak bu cümleler geliveriyor. İnsanoğlu için yazılmış en mükemmel cümleler. Başına ne gelirse gelsin kısa sürede unutmaya programlı insanoğlu. Elbette unutmadan yaşayamaz insan fakat bazı konuları da çok çabuk unutuyoruz sanki!.. Vee Raskolnikov...Kitabın her anında ana karakterimizin psikolojik durumu tüm ayrıntısı ile yansıtılıyor okuyucuya. Kitap zaten polisiyeden daha çok bir psikoloji romanı niteliğinde. Raskolnilov oldukça idealist ve yalnız kalmak için elinden geleni yapıyor her seferinde. Ama bunu her ne kadar çok istese de memnun olmadığı çok açık bu durumdan. Kitabın ana konusuna gelecek olursak; Raskolnikov üniversite okumak için St. Petersburg'a gelmiş ve yoksulluktan ötürü okulu dondurmak zorunda kalmış. Öyle bir durumdaki hatta kendisine ait önemli ve değerli eşyaları para karşılığı tefeci bir kadına bırakmak zorunda kalmış. Burda karşımıza şu soru çıkıyor ve Raskolnikov bu soruya cevap arıyor ilk başta. Eğer birçok kişinin iyiliği söz konusu ise birinin öldürmek iyi bir şey midir? Aslında bu cinayeti işlemesinin sebebi biraz arada kalıyor. Yoksulluğun canına tak ettiğini de söylüyor ayrıca. Ama aslolan ilk durum gibi. Raskolnikov insanları ikiye ayırıyor ve üst sınıfta olanların birilerini öldürebileceğini ve bunun normal bir şey olduğundan bahsediyor ve Napolyon'dan ve diğer büyük insanlardan örnek veriyor. Bu büyük insanlar için öldürmenin normal bir şey olduğunu düşünüyor ve bunlara karşı bir suçluluk hissetmediklerinden bahsediyor. Kendi de romanın sonlarında bu cinayetten asla pişmanlık duymuyor. Bir nevi kendini bu büyük insanlardan biri olarak görüyor. Bu cinayeti işleyerek tefeci kadından insanları kurtardığını ve iyi bir şey yaptığını düşünüyor. Peki gerçekten de böyle midir? Yasalarla koruma altına alınmış bir yaşama hakkı var herkesin. Birçok kişiye iyilik yapmak için bir cinayet işlenebilir mi? Bu ne kadar etik? Bana kalırsa ben de bazen Raskolnikov gibi düşünsem de bunun yanlış ve istismar edilebilecek bir şey olduğunu düşünüyorum. İnsan ne kadar kötü olursa olsun yaşamalı. Suçu varsa bu dünyada cehennemi yaşamalı. Ölüm gibi kolay bir kurtuluş, suçlu biri için elbette büyük bir hediyedir. Dostoyevski, Raskolnikov'un psikolojik durumunu bize o kadar güzel bir şekilde aktarmayı başarıyor ki bir katile karşı güzel duygular besleyecek gibi oluyorsunuz. Bu anlamda insan psikolojisi oldukça kolay kandırılabilir bir durumda bence. Dizi ve filmlerde de iyi kötüler her zaman vardır ve her zaman daha çok ilgi çekmiştir. Burda da bir benzerini görüyoruz. Aşkı, ailesine karşı düşünceleri, arkadaşlarına karşı tutumu...Tüm bunları o kadar güzel anlatıyor ki kitap bu kişi bir kitap karakteri de olsa çok iyi bir şekilde bir kişiyi tam olarak anlayabiliyoruz. Dostoyevski bu konuda gerçekten çok başarılı. Ama ara ara bazı yerlerde az da olsa sıkılmadım diyemem. Bu da ufak bir negatiflik olarak kitabın tek kusuru olabilir. Sonuç olarak insan psikolojisi üzerine yazılmış en önemli eserlerden biri olan bu eser mutlaka okunmalı. Ben 2018 yılında daha önce bir kere daha okumuştum. Aynı kitabı tekrar okumak, daha önce çizdiğim yerleri görmek, bazen bunu ne düşünüp çizmiştim diye düşünmek, bazen de yeni yeni yerler çizmek ve Dostoyevski'nin o muhteşem dünyasına tekrardan dahil olmak harika hissettirdi bana. Umarım siz de okurken benzer duyguları tadarsınız. Kitaplarla kalın...

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022159,1bin okunma

·

150 görüntüleme

@hilal192 ·

Elinize sağlık

@krh_mtgl_28 ·

Teşekkürler.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.