Ben bu kitabı depremin ardından okumaya başlamıştım. Evimizde pek bir hasar olmamasına rağmen geçmeye korktuğumuzdan, yanıma önemli eşyaları aldığım çantamın içine bu kitabı da koyuyordum. Normalde hiç hoşlanmamama hatta ciddi anlamda sinirimi bozmasına rağmen bu kitabın köşesinde oluşan burkulmalar ve sayfaların istemsiz katlanmasından dolayı oluşan buruşuk görüntüsü şu anda hoşuma gidiyor. Bu kitabı gerek sayfalar üzerine gerek ayraç olarak kullandığım ve fikirlerimi taşıyan kağıt üzerine olsun not alarak okumayı tercih ettim.
Yarın 6 Nisan Perşembe, depremin üzerinden tamı tamına 2 ay geçmiş oluyor. Bu iki ayın evvelinde kurulu bir düzenim ve kendi çapımda oturtmuş olduğum alışkanlıklarım vardı. Tahmin edersiniz ki ben de herkes gibi bunları kaybettim ve üstüne üstlük kendimi bitmek bilmez bir boşluk içerisinde buldum.
Günler geçmiyor ve buna ilaveten yaşam koşullarımız akıl alır halde değildi. Bu kitabı okumak için mum aradığım zamanlar oldu, arabada fener açtığım zamanlar hatta birkaç gün önce bu kitaba odaklanmışken küçük bir artçıyla kendimi dışarıda bulduğum dahi oldu.
Tüm bu durumlar bir yana gerçek anlamda eski kendimi özlediğimi fark ettim. Olaylara yaklaşımım olsun, düşünce yapıma ve pozitifliğime kadar, üzerimde hiçbirinden artık eser kalmadığını gördüm. Elbette şu anda mental anlamda daha iyiyim yani en azından inceleme yapabilecek kadar iyiyim. 1-1 buçuk ayım bomboş ve ürkerek geçti. İnsan canı konusunda güvende hissetmediği ve evinin sıcaklığını kaybettiği zaman ne eski alışkanlıklarından ne de kurulu düzeninden eser kalıyor. Ancak artık olanları kabul edip ardından da bir şeyler yapmaya başlamam gerektiğini fark ettim. Vaktimi normal yaşantımda asla harcamayacağım saçma sapan sosyal mecralarda ve oyunlarda tükettim. En sonunda tamamiyle olmasa bile elimden geldiğince bir şeyleri değiştirmem gerektiğini anladım ve işte bu kitap, bana burada yardımcı oldu. Zamanımı nasıl geçirdiğimi daha doğrusu nasıl boş yere öldürdüğümü bana fark ettirdi. Kaybettiğim yaklaşık 1 ayıma üzülürken bana, "Alışkanlıklarınızı asla iki kez atlamayın. Bir gün atlarsanız mümkün olduğunca hızlı bir şekilde eski düzene dönmeye çalışın." fikrini sundu ve bu az da olsa yeniden başlama korkumu azalttı. Ardından "Umduğunuzdan daha azını yapmak hiçbir şey yapmamaktan daha iyidir." farkındalığını kazandırdı ve böylelikle başlamak için ilk adımı atmış oldum. Bu kitap yalnızca neyi nasıl yapmamız gerektiğinden bahseden bir rehber niteliğinde değil, herkesin aksaklıklar yaşayabileceği ve zor süreçlerden geçip hiçbir şey yapmak istemeyeceği zamanlara da değiniyor. Kitabı okurken sayfalara yalnızca göz gezdirip çevirmenizi değil, notlar alarak okumanızı tavsiye ederim. Bana iyi geldiğini ve ihtiyaç duyduğumda tekrardan bazı sayfalarını açıp okuyacağımı biliyorum. Umarım size de iyi gelir keyifli okumalar dilerim.
