İşaret Çocukları Zarif şairimizin ilk şiir kitabı olan bu eseri, büyük bir sevgi ve ilgiyle okumaya başladım. Kitabın son harfine kadar da bu sevgi ve ilgi hiç azalmadı. Açıkça belirtmek gerekirse kitaptaki şiirlerin herkesin anlama ve anlamlandırma biçimine uyacağını düşünmüyorum, her telden bir içerik var şiirlerde. Bu uyumsuzluk kelime ağırlığından veya yabancı kelime kullanımından kaynaklanmıyor. Onun şiirlerini anlayabilmek için belli bir derinlikte bakış açısı geliştirmesi gerekiyor insanın. Aksi halde şiir mısraları sizin için birbirinden kopuk, kuralsız ve acayip cümleler oluveriyor. Yüzeysel olarak bakıldığında sizlere karmaşık gelecek bu şiir mısralarını, gözlerinizin yansıttığına göre değil, kalbinizin yansımasına göre, gönlünüzde yeniden dizmeniz gerekiyor. O zaman her şeyin nasıl da yerli yerine oturduğunu görüyorsunuz.
Kendi görüşüme göre şiirde, şairin tarzına ait özgün bir gizemin bulunması, o şiiri çekici kılan şeylerin başında yer alıyor. Çünkü şiirle ilgilenen birisi olarak, dünyaya o şairin gözünden bakmak ve dünyayı onun anlamlandırma biçimiyle gözlemlemek istiyorum. Sayın Zarifoğlu da bunu çok iyi başarıyor. Ayrıca kendini kolayca aşikar etmeyen söz konusu mısraları okur için bir parça da olsa, kelimelere kendi anlam anlayışını giydirme özgürlüğü veriyor. Böylece yazılmış olan şiir, kalbinizin şekline göre içinizde yer ediniyor. Yani kısaca Cahit Zarifoğlu'nun şiirleri her kalbe sığabilecek kadar geniş bir esnekliğe sahip benim için. İdeolojik düşüncelerini dahi çok dikkatli bir incelikle ve mistik bir şekilde işlediğini düşünüyorum.
Şiirlerinin çoğunda yazım kurallarına karşı bir baş kaldırış var âdeta. Noktalamaya veya kelime yazımına aşırı dikkat eden biriyseniz bu sizi bir tık rahatsız edebilir. Benim için sıkıntı değildi çünkü ben şiirin bu konuda daha özgür bırakılmasını tercih eden birisiyim. Yine de kelimelerin aklınızda "yanlış" yazımlarıyla kalmaması için sınav dönemlerinizde bu şiirlerle aranıza biraz mesafe koymanızı öneririm. :)))
Okuyacak herkese şimdiden iyi okumalar.
