Butimar kitabıyla ismini çokça duyduğum Kaan Murat Yanık'la ancak şimdi tanışabildim. Epeydir kitaplığımda sırasını bekleyen, "Uzakların Şarkısı"nı nihayet elime aldım. İlginç bir konu vadediyordu yazar, doğrusu vaadi gerçek çıktı. Başlangıçta - itiraf edeyim- yazarın abartıldığını düşünmüştüm. İlk sayfalarında aforizmavari cümleler biraz zorlama gelmişti. Ama kitap ilerledikçe sanki üslup değişti, akış hızlandı, cümleler doğallaştı. Buhranlı zamanlar geçiren Bünyamin, rastgele seçtiği şehirde, rastgele bir ev tutar. İnsanlardan uzak, yazarak iyileşmek ister. Okuduğum başka bir kitapta, "yazmak, psikolojik terapidir" diyordu. Bünyamin de bunu umar, günleri yazmayı bekleyerek geçer. Komşusu Besti Nine ile aralarında özel bir ilişki gelişir. Kimselerle samimi olamayan bu kadıncağız, Bünyamin'e açar kapılarını. Tabi Bünyamin de ona. Ama bir sırrı vardır Besti Ninenin, bu sır Bünyamin'i hem korkutur hem cezbeder. Sonunda gerçeği öğrenir. Bu sırla asırlar birleşir, uzaklar yakın olur. Biz okurlar da bu sırla seneler seneler öncesinin İstanbul'unda gezme imkanı buluruz. Ta Farabi'den beri müzikle şifalanan insanları biliriz de, renklerle iyileşen insanları yeni öğreniriz. İlimkârların, tababet ehlinin, dervişlerin, saray ve İstanbul halkının arasında dolanırız. Sultanın tek bir kişide, bir ailede olmasına karşı çıkan; bir nevi demokrasi için başkaldıran, baş alan, baş veren insanları tanırız. Her şeyin başı ve sonu, aşkın hallerini okuruz. Aşk ki insana yapılmayanı yaptırır, gidilemez/dönülemez yollara götürür. Takıldığım yerlerden biri Gülbadem'le Zencefil'in diyalogları, bazen zaman kayması hissine sebep olabiliyor ama çok büyük bir sıkıntı değil.

Uzakların ŞarkısıKaan Murat Yanık · Everest Yayınları · 20172,951 okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özgül Eren