"Kitabı oxumağınıza baxmayaraq camaata yaxşılığı əmr edir, özünüzü unudursunuz? Heç fikirləşmirsiniz?"
Ayə bizə göstərir ki, onlar başqalarına yaxşılığı əmr edərkən özlərini unudurlar, yəni öz həyatları onların bilik və sözləri ilə ziddiyyət təşkil edir və nəticədə səmimi təqva hissini itirirlər; "Heç fikirləşmirsiniz?" sözlərində bu ziddiyyətli münasibətlərin təkcə dinin qaydalarına deyil, həm də ağla zidd olduğunu göstərir.