Lütfen iyi insanları iletilerinizle kandırmayın!
Bu gerçek bir hikâye! Okuyun lütfen.
¶¶
Bir kadın iletisinde şöyle dua ediyor: "Üslubu güzel olan, şiir seven bir insanla karşılaştır beni Allah'ım."
Ve sonra
Bir erkek bu mesajı görüyor ve diyor ki: "Ey kadın! Sen bu söylediklerinde samimi misin, bunları söylediğinde gerçekten bir ilan-ı aşk dileğinde bulunuyorsun ve eğer ciddiysen bende hazırım seni tanımaya, seni bilmeye ve seninle ciddi bir ilişki kurmaya"...
Kadın tamam, kabul ediyor ve tanışma faslına geçince kadın anladı ki erkek ciddi ve şöyle çark ediyor: "Ben şu an kendimi psikolojik olarak hazır hissetmiyorum."
Sonra adam diyor ki: "Sen o mesajı yazarken ilan-ı aşk ediyorsun. Ki zaten bu mesajı yazdığında ilan-aşk hacetine veya bu talebine onlarca bekâr genç cevap vereceğinden adın gibi de eminsin. İş icraata binince neden insanı yani üslubu düzenli olan, şiir seven veya inançlı olan insanı neden şimdi yok sayıyorsun? Oysa mesajının samimiyetine, inancının derinliğine, izah ettiğinin gerçekliğine aldandım ve neden şimdi hazır değilim diyorsun? O halde o mesajı yazma ki iyi insanlar, üslubu güzel insanlar veya inançlı insanlar buna kanıp tuzağınıza düşmesin!" Ve erkek sözlerini bitirir, derin derin düşünür ve tuzağa düştüğünü anlar ve bütün özgüveni yok olup gider. Daha da inanmaya herhangi kalmaz!
¶¶Not:Şunu açıkça izah etmek istiyorum: Hiçbir şekilde insanların birçoğu psikolojik ve sosyolojik olarak yetkin değil. İrade konusunda yetersiz, karar verme konusunda inişli ve çıkışlı, ruhun kabiliyetini, kalbin hassasiyetini, duyguların taze lezzetlerini ve şuurlu ahvallerini bilemez haldedir.
¶¶
Mücahit Özcanan
Felsefi Lisanla Varoluşa Dair
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.