Kalın tomurcuklu taze yeşil afyon, çarşının her yanında satılıyordu ve bu, afyon kullanımının daha hafif bir türü olarak bol bol tüketiliyordu anlaşılan. Çocuklar bile kapı aralarında, köşe bucakta afyon tohumu yiyorlardı. İki üç çocuk bir araya geldi mi, çoğu zaman onların, aralarında, bu lezzetli nesneyi, yetişkinlere yakışan bir diğergamlıkla bölüştüklerini görürdünüz; bu işi yaparken hallerinde çocukça bencillikten eser yoktur, ama çocukça bir neşe ve canlılık da yoktur. Başka ne yapabilirlerdi ki? Daha erken yaşlarında, ne zaman ağlayıp da büyüklerinin kulaklarını tırmalasalar, ağızlarına hemen bir avuç afyon tohumu tıkılıyordu. Ve böylece, büyüyüp de cadde sokak dolaşmaya başladıkları zaman, keyif düşkünlüğü, keşlik ve miskinlik çoktan bulandırmış oluyordu dimağlarını.
·
95 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.