Kitabı Okumayanlar İçin Baş karakter maskülen erdemlere sahip bir asker. Uhuvvet ile bağlandığı silahdaşının kız kardeşi ile pasif-agresif bir aşk hikayesi yaşıyor. Yazarın nispeten ağır bir üslupla karakterlerin psikolojik analizini yaptığı bu kitap güzel bir sonla bitiyor. Kitabı Okuyanlara Savaş çok kötü bir şey. Bununla beraber içinde ne kadar güzel erdemler de barındırıyormuş. Bugün için onur, kardeşlik gibi kavramlar için can vermek/can almak ne kadar absürt gözüküyor. Karakterlerin 30-40 yaşındaki insanların olgunluğuna sahip 20'li yaşlardaki kişiler olması savaşın insanı ne kadar olgunlaştırdığının da kanıtı. Yourcenar savaşın bu dönüştürücü etkisini iyi işlemiş. Esasen savaş teması iki yönden riskli. İlkin karakteriniz Almansa onu ve fikirlerini zemmetmek zorunluluğu hissedebilirsiniz. İkincisi savaşın vahşetini bol bol anlatmak zorunda hissedersiniz. Yazar bu iki tehlikeye de düşmemiş. O yüzden tebrik ediyorum. Ayrıca maskülenitenin tehdit altında olduğu bu günlerde pozitif bir maskülenite portresinin çizilmesinden de memnun oldum. Kitapla ilgili beğenmediğim hususlarda iki şey yer alıyor. Üslup bazen garip bir şekilde bilgiçleşiyordu. Durduk yerde garip benzetmelerle karşılaştım. İşte Rembrand'tın Frick Müzesi'ndeki şu resmi gibi, bilmem ne piyano sonatının allegro'su... Bunlar hakikaten gerekli miydi, bize ne kattı emin olamadım. İkinci olarak da Sophie'nin ayrılışı ve düşman güçlerine katılışı sürecinin yeterince iyi işlenmemiş olduğunu düşünüyorum. Neredeyse Sophie bir gün uyandı ve düşman güçlerini katıldı gibi hissettim. Bu olayın gelişim sürecine biraz daha şahitlik etmek isterdim. Çünkü Sophie'nin sadece Eric'e tepki olarak düşman saflarına katıldığını düşünmüyorum.

Bir Ölüm BağışlamakMarguerite Yourcenar · Helikopter Yayınları · 2011286 okunma

·

279 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

blueman