Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. Mutlu insan, melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüzünü bulur; İvan Andreyeviç’in kulakları ise yalnızca fırtınaların uğultularını duyuyordu. Bu eziyet yetmiyormuş gibi, önünde ardında, yanında yöresinde öyle ürkütücü çığlıklar kopuyordu ki, İvan Andreyeviç’in yüreği parçalanıyordu. Sonunda perde bitti. Ama perde kapandığı anda kahramanımızın başına gelen olayı hiçbir kalem tasvir edemez.
Sayfa 86
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.