İlk olarak Peter Weir yönetmenliğinde filmini izleyerek tanıştım bu eserle Robin Williams, Keating karakteriyle bütünleşmişti benim için. Kitabı okurken de film gözümde canlanmaya devam etti. Dili oldukça sade ve akıcı, bir oturuşta bitiriliyor olmasına rağmen etkili bir dili var. Çeviri yapılırken anlatımdaki sade çarpıcılık yok edilmemiş. Mesaj basit ve net. Bir öğretmen olarak öğrencileri kalıpların içerisinde tutsak bırakmaya yönelik eğitim sisteminin içinde yer almamız Keating’e imrenerek bakmama neden oldu. Aile baskısı ve istekleri karşısında potansiyelleri ve arzuları yok edilmeye çalışılan, istekleri görmezden gelinen gençliğin kendini Ölü Ozanlar Derneği’yle var etme ve ispat etme çabası… Şiirle kendini bulma; ailelerine, sevdiklerine ve otoriterlerine karşı kaldıkları sessizliklerini dizelerle haykırma başkaldırılarını okumak bana içimden “yaşayın be!” dedirtti. Kitapta beni en etkileyen cümle ise Keating’in Todd’a beyin fırtınasıyla söylettiği o dizelerdi: “Hakikat…” diye bağırdı Todd. “Hakikat ayaklarınızı sürekli açıkta bırakan bir yorgan gibidir. Uzatırsın, çekersin ama bir türlü hiçbirimizi örtmez. Tekmelersin, vurursun ama yetmez. Ağlayarak dünyaya geldiğimiz andan öldüğümüz ana kadar; biz ağlayıp inleyip feryat ederken o yalnızca başımızı örter! Ve son sahne. Filmde de kitapta da kalbimi yumuşatan, bir öğretmenin emeklerinin karşılığını er geç göreceği umudunu bana hissettiren o saygı duruşu… Milli Eğitim’in de öğretmenlere okuması tavsiye edilen bu kitabı okuyan okuyuculara tavsiyem mutlaka filmini de izlemeleridir.

Ölü Ozanlar DerneğiN. H. Kleinbaum · Bilge Kültür Sanat Yayınları · 201626,1bin okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.