Şule Yüksel Şenler
Konu: İnsan ve Toplum
İlk basım ve son basım: 1970-2022
Selam dostlar biraz önce kitabı şok içinde bitirdim zira son on sayfada kalbim tekledi bu nasıl bir son böyle. Spoilersiz yorumlamak isterim lakin bu kitapla ilgili sürekli aynı yorumları okumaktan gına geldi. Evet incelemelerden dolayı büyük bir önyargıyla başladım ve şunu söyleyebilirim ki bunu iki farklı zaman şeklinde iyi ve kötü olarak en doğru biçimde yorumlayacağımı düşünüyorum.
1968 kuşağının etkisiyle Türkiye yanlış batılılaşmanın etkisi altında kalmıştır. İlk önce kitap 1970'li yılları konu alan bir eser ve o dönemin toplumsal sorunlarını dile getirdiği için bu bakımdan hak veriyorum. Öte yandan yazarın açık kadınları tasvir edişi hoşuma gitmedi zira makyaj yapanları palyaço kılıklı diye tasvir etmesi, bunun yanı sıra giyim ve kuşam bakımından da bazı eleştirileri anti Müslüman karşıtı insanların seviyesine düşmesine neden olmuş diyebilirim. Bence herkes herkese bu konuda saygı duymalı. Sanırsam o dönem yaşadıklarından olsa gerek kalıplaşmış bir fikri var. Yine de benim tarafımca bir yazarın objektif olmasından yanayım. Eskiden Müslümanlığın faziletini yerine getiren insanlara sonsuz güven duyulur, kapanan bir kimseye yan gözle bakılmazdı. Şimdiki devire gelecek olursak aynı kelime bambaşka sonuçlar doğurabiliyor. Mesela benim gibi herkes şunu düşünebilir açık bir kimse açıkken de dini faziletini yerine getirebilir, ayrıca erkeklerde de bu durum geçerli, o zamanın insanlarının bunu yarım değil de bütünüyle yapması o dönemin koşulları dolayısıyla en derinden tahkiki imanı meydana geliyordu. Fakat bizim zamanımızda böyle insan kaldı mı yahu falan diyoruz çünkü namaz kılıp da pedofili olan kendine Müslüman kimseler, Kur-an 'da yazanlardan bir haber ben Müslümanım diye geçiniyor. Lütfen biraz okuyun ya cidden bu insanlar yüzünden uzun süre dinden soğudum. Birde çok fazla kendini sıkan bir kesim oldukları için bir kadın haberci çıktığında sadece kanalın logosuna bakıp dinleyenler, bir noktadan sonra bambaşka bir yerden patlak veriyor. Şayet böyle bir kimse bu yazımı okuyorsa suçsuz-günahsız insanların vebaline giriyorsunuz. Her şeyin fazlası zarar bu kadar basit, din adı altında her boku yiyen şerefsizlere sözüm dinimizi çarptırmayın. Ha öyle insanlar var diye bütün namaz kılanları suçlamakta bence yanlış. Ben yaşamış biri olarak namazımı kılıyorum çok şükür, açık olmamda benim dinsiz bir insan olduğumu ifade etmiyor o yüzden. Mesela arkadaşımın biri var baya güzel Müslümanlığın faziletlerini yerine getiriyor. Dedikodu yapmıyor ve karşısındakini öyle şefkat dolu gözlerle dinliyor ki hani kardeşiymişim gibi hissettiriyor. En başta insana güven veriyor lakin bazıları da var ki kafası kapalı bedeni benden açık. Yani bu mevzuyu tek bir bakış açısıyla bakmak cahil bir insanın görmek, duymak istemediği bir takım hareketlerden ibarettir. Kitaba gelince o dönemin koşullarına göre toplumsal bir kitap olarak on üzerinde 5 veriyorum. İnsana iyi gelen bir kitap aslında sadece bu bazı kalıplaşmış konuşmalardan dolayı kitabı bütünüyle karalamanın pek bir anlamı olduğu düşünmüyorum. Lütfen bu anlamda düşüncelerinizi sevgi ve saygı çerçevesinde belirtirseniz sevinirim. Mutlu günler...
