bir gece yarısı iç dökümü - nisan,23.
Şu kitabı okuyorum 
Beden Asla Yalan Söylemez,
Bir an için duraksayıp iki elimin parmaklarını geçmeyen ilk çocukluk anılarımı anımsamaya çalıştım. İçlerinde babamı aradım. Eksiklikler, yanıbaşımdayken yaşayamadıklarım, bazı anlamsız hüzün veren sahneler... Sonra zihnimde bazı akşamlar Ülker'in napoliten çikolatasından getirdiği ve bunun için mutlu olduğum görüntüler canlandı. Kendisine tutunup hüzünle karışık sevinç duyabildiğim, babamla ilgili bir ilk çocukluk hatırası bulduğum için şükrediyorum.
Demem o ki; anneler ve babalar... mutlu, neşeli anılar ekin çocuklarınızın zihinlerine, yetişkin olsalar bile doldurulması güç boşlukları olmasın yüreklerinde. İnanın hiç zor değil. Rabbimden en büyük dileklerimden biri de budur kendi adıma. Nasip olmazsa bile niyetimle haşrolurum en azından.
/Bsa
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.