Eski Yunanlılar iki ayrı sözcük kullanırlardı, mnémé ve anamnesis; bunlardan ilki beliriveren, deyiş yerindeyse edilgen biçimde ortaya çıkan anıdır; akla gelişi bir duygu, bir palhos gibidir. İkincisi ise genelde hatırlama, zihinde toparlama adı verilen bir arayışın nesnesi olarak anı.