Elime alır almaz bir kitap bitirmeyeli uzun zaman olmuştu. Samanta Schweblin’in kitaplarını uzun zamandır takip ediyordum Kurtarma Mesafesi ile yazarla tanışmış oldum. Amanda kızı Nina’yı gözünden ayırmak istemeyen ve kızının başına bir şey gelirse ulaşabilecek mesafede olmayı kurtarma mesafesi olarak tanımlıyor. Bu mesafeyi sürekli kafasında planlayarak kızının tehlikede olup olmadığını anlamaya çalışıyor. Arjantin’in taşrasına gittiğinde ise bu mesafeyi ne kadar korumaya çalışsa da olaylar istediği gibi gitmiyor. Kitabın konusundan çok anlatım şekli o kadar farklıydı ki okurken gerçekten gerildim. Amanda’nın su bulamadığı bölümü bitirdikten sonra gerçekten susamıştım ki bunu hissettirebilen kitaplar çok azdır. Kitabın yazım tarzındaki en büyük farklılıklardan biri ise belirli bir anlatıcı olmamasıydı. Yani bir yandan olayları anlamaya çalışırken bir yandan geriliyor bir yandan da sürekli kurtçuklar metaforu ile kitapta kalıyorsunuz. Kitaba başlamadan önce hakkında hiç inceleme okumamıştım. Bitirdikten sonra arka kapağını okudum: “gerilimler ruh ve bireyle olduğu kadar toplum ve çevreyle de alakalı.” cümlesini görünce kitap hakkındaki incemelere baktım. Yazarın Arjantin’in tarımda kullandığı zararlı ilaçlar yüzünden içersinde bulunduğu su kirliliğine, hastalıklara ve imkansızlıklara değindiğini anlayınca taşlar yerine oturdu ve yaşattığı edebi doyumun yanında alt metnin de güçlü olması kitabı daha da sevmeme sebep oldu.

Kurtarma MesafesiSamanta Schweblin · Can Yayınları · 20211,200 okunma

·

544 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.