Geçen bir arkadaşla oturuyoruz, canını sıkan bir konudan bahsedip 'Düşününce kalbim sıkışıyor, panik atak nöbeti geçiriyorum' dedi.
Zaman zaman hepimiz yaşarız ya hani; bunalırız, daralırız, yüregimizi sıkıştırırız.
Öyle bir haldeydi.
Dedim ki; benim böyle durumlar için üçü bir yerdem var, yüreğime takar rahatlarım.
O ne ki, dedi. Dedim üç dua, üç çıkış yolu, üç deniz feneri, cennetten düşen üç elma.
İlki Hz. İbrahim'den; diyor ki Allah'ın Halili 'Düştüğün yer ateş olsa, sen onu gül bahçesine çevirebilirsin. Bak duası şu, al tak yüreğine:
Hasbünallahü ve ni'mel vekil (Ali İmrân 173)
Sonra Hz. Yunus aleyhisselam konusuyor. Diyor ki hatalar yapıp balığın karnına düşmüş olabilirsin. Çıkış yolunun anahtarını al eline. De ki: 'Lâ ilahe illa ente subhâneke înnî küntü minezZalimîn'. (Enbiya 87)
Şimdi sıra Hz. Musa aleyhisselam da, diyor ki; ‘Derdin ne olursa olsun dermanı Allah katındadır. Elini aç O'na şöyle de; 'Rabbî inni limâ enzelte ileyye min hayrin fekîr.' (Kasas 24)Ne zaman dara düşsem bu üç duayı çoğaltır, ferahlarım.
Size de verdim bu üç pırlantayı, buyrunuz takınız yüreğinize, ben ferahladım sizde ferahlayın...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.