Huzursuzluk..
İncelemeleri okuduğum da kitabı çoğu kişilerin eleştirdiğini gördüm. Tabiki kişisel görüşleridir fakat bu kadar kötü eleştiriyi bu kitabın hak etmediğini düşünüyorum.
Livaneli tarihi olayları ya da günümüz dünyasında olan olayları harmanlayarak aslında aşka sevgiye özümüze benliğimize değinen yazılar yazıyor derim. Kitabı okuduktan sonra yorumlara baktım, okumadan önce sadece Livaneli nın kıtabının olması yetti benim için.
Aslında bu kitapta da insanların özlerini, asıl geldikleri yerin cografya ya da memleket havasının onu belkide bir sekilde cektiğini anlatıyor. İçine sıkışıp kaldığımız bu yaşantılarda topraktan dogadan dogduğumuz yerlerin havasından uzaklaşarak verdiğimiz hayat mücadelesinin farklılaşan ortamla birlikte bizim de farklılaştığımızı özümüze dönüp içimizde ki beni bulabilmek için önce cografyamızla kaçtığımız yasanmışlıklarla yüzleşip kabullenerek hayata devam edebilmemiz gerektiğini vurguluyor. Konu ne kadar IŞİD ya da ezidiker olsada kıtabın adı gibi vurgulanan asıl olay karakterin yasadığı içsel bir huzursuzluk. Ve bu durumla başa çıkabilmek için yardım ederek yardım almayı umut ediyor.
Karakterin tekrar Mardin e gidip keske buralarda kalsaydım der gibi anılarını tazelemesi aslında özünün orada oldugunu ve ona yardım edecek ruhsal aclık da yine kendı cografyasından geleceğini anlamaya yetiyor bence..
Özlemek aslında özüne dönmek nasıl yaşadı isen nasıl büyüdü isen o ortamları o günlere duyulan hasret değil midir...
Özlemek özünü özlemek değildir de nedir?
