Bir yıl ara...
Ve ben o zamanki benken, tekrar okumam dediğim kitabı okuyup şu an en sevdiğim kitaplar arasına alıyorum.
Zaman oyun oynamayı ne kadar da çok seviyor, insanları değiştirmeyi de öyle. Ne kadar haksızlık etmişim buradaki ana karaktere geçen sene, anlayamamışım onu. Çok bilmişlik etmişim.
Ama şimdi yaşanıp giden onca şeyden sonra anlıyorum seni Nazlı. Dilerim beni affedersin. Ve ben, daha bir sene bile bir insanı bu derece değiştirebilirken biz hayatın içinde nasıl ilerleyeceğiz çok merak ediyorum.
Bu kitap tamamiyle bir devam etme hikayesi. Gözlerinden yaşlar akarken bile yürümekten vazgeçmeme, kendine güvenmeye devam etme.
Ve şu satır bu kitabı az da olsa yansıtıyor sanıyorum:
♧
"Senin olan seni bulur."
Bu bir sevgili de olabilir, bir dost da. Belki bir şehir, belki bir ülke.
Ya da hep olmak istediğin karakter.
Belki kendini bulursun, zaten senin olan.