Yüz çevirdiklerim kimler ve nelerdi biliyor musun? Hayatın düşmanları; kendi bağımsızlıklarından korkan çağdışı liberaller; düşüncenin uşakları, kişilik ve özgürlük düşmanları; çürümüşlüğün, kokuşmuşluğun köhne vaizleri! Bunlarda ne vardı ki ne verebileceklerdi: morukluk, müthiş bir orta tabaka, en pespayesinden esnaf zihniyeti, en bayağısından yeteneksizlik, çekememezliğe dayanan bir eşitlik; kendini adam yerine koymayan, gururdan yoksun bir eşitlik; bir uşağın ya da bir doksan üç yılı Fransız’ının anladığı anlamda bir eşitlik... En önemlisi de her yanda rezillik, rezil birtakım insanlar, alçaklar!