#EnisBatur
#Bekçi
#OğlakYayınları
"...Çağımda tanık olduğum en tiksinç "lüks gösterisi" Bayan Marcos'unkiydi:Sınırsız gardrobunun yalnızca ayakkabı bölümünde yeralan birkaç bin çift,içimde komşu günâhlardan birini harekete geçirmeye yetti:Ülkesinde açlıktan kırılıyordu çocuklar,erişkinler ve ayakkabılardan onu ayırdıkları için ağlıyordu o çirkin fahişe,helikopterine binerken..."(s.155)
Lüks:Siyah,Kanlı Işık/Bekçi/Enis Batur
“Çocukluğumda, kurtların saatlarını sayan görevliler vardı: Mahalle bekçileri. Düdük sesleri, ayak sesleri ile o atmosferi yırtar, delerlerdi. Sessizce çekildiler toplumsal yaşamdan, yerleri boş kaldı.
‘Bekçi’ kavramı da öyle: Artık askıda duran, bizim adımıza kimse beklemez, uykularımızın Godot’su olmaz olduğu için yitip gitmiş bir rolü üstlenen yok şimdi. Kurtlar yapayalnız dolaşıyor sokaklarda'
"Beni, her seferinde, iyi bir kitap (daha) yazma düşüncesi yönlendirir", diyor yazar: "Başka tasam yoktur". Bunu yapabilmek için hem kendi uykusunun ve uykusuzluğunun, hem başkalarınınkinin bekçisi olmaya davranmalı öyleyse.
Kurtların saatında, kuşların sabahında, cinlerin öğlesinde birilerinin hayatı, "işleri ve günleri" beklemesi gerek.
Edebiyat'ın, herşeye rağmen bir adası, o adaya giden, götüren bir yolu olmalı.
Bir de: "Kaybolmak nedir bilirim" diyor yaza, Bekçi'nin yazarı: "Yola birlikte düşebiliriz."
Tanıtım yazılarından...
