İlişki özleminin yaratılıştan geldiği, başlangıçta ve en bulanık safhada bile apaçık ortadadır. Detaylar algılanmadan önce donuk bakışlar, net olmayan boşluğa, belirsize doğru yönelir ve zaman zaman, beslenme isteğinin olmadığı meydanda iken eller, yumuşak çıkışlarla, gâyesizce, bütün görüntülere, havada belirsiz bir yere doğru uzanır. Birileri buna hayvansı diyebilir, fakat böyle söylemek, anlamamıza yardımcı olmaz. Çünkü bu tetkik eden bakışlar, birçok denemeden sonra, nihayet arabesk desenli kırmızı duvar kâğıdı üzerinde karar kılacak ve kırmızı genişleyip, hâkim renk oluncaya kadar ondan ayrılmayacaktır. Bu hareket, tüylü bir oyuncak ayıya dokunmakla duyu formu ve kesinlik kazanacak ve sonunda, sevgiyle ve unutulmaz şekilde, tam bir cismi kavrayacaktır: Her iki hâlde de bu, bir objenin tecrübesi değil, karşılaştığımız canlı, aktif bir varlıkla kapışmaktır, bu varlık, sâdece bizim “tasavvurumuz’da da olsa (Fakat bu ‘tasavvur, hiçbir suretle bir “panpsişizm’ formu değil; her şeyi SEN’e, tamr-ilişkiye (pan-relation) çevirme teşebbüs ve gayretidir -karşısında canlı, aktif bir varlık bulmadığı, fakat onun ancak bir sembol veya imajını bulduğu yerde, canlı aktiviteyi kendi bütünlüğünden temin eder). Sözsüz küçük sesleri, bir şey demek olmayan, anlamsız ve ısrarlı sesler olarak algılarız; fakat bunlar, günün birinde, farkına varılmadan bir karşılıklı konuşmaya dönüşecektir -ne ile? Belki kaynayan bir çaydanlıkla; fakat bir karşılıklı konuşmaya, Refleks denilen birçok hareket, dünyasını inşa etmekte olan kişi için güçlü bir maladır. Bu durum, bir çocuğun bir objeyi ilk defa görmesi ve onunla ilişki kurması gibi bir şey değildir. Daha doğrusu, bizimle karşı karşıya gelen varlığın, ellerini uzatarak sokulması, ilişki kurma özlemi, ilk; bu ilişkiye sözsüz bir ümitle SEN demesi, ikinci olarak gelir. Fakat şeyin başlangıcı (genesis) (varoluş, tekevvün, ç.n.), sonraki bir üründür ki ilk karşılaşmaların” bölünmesiyle, iştirak eden tarafların ayırt edilmesiyle gelişir -BEN’in başlangıcında olduğu gibi. Başlangıçta ilişki; -varlığın kategorisi, hazır, doldurulmayı bekleyen bir form, rühun bir modeli olarak mevcuttur; a priori ilişkidir; yani doğuştan SEN...
Yaşadığımız ilişkilerde doğuştan SEN, karşılaştığımız SEN’de gerçekleşir.
Sayfa 93 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.