Çok yoruldum. Her şeyden. Kalbimin ağrısından,
beynimi kemiren düşüncelerden, uyuyamadiğım için
kızaran şişen gözlerimden yoruldum.
Saç diplerimden ayak ucuma kadar hissediyorum
yorgunluğumu. Artik dayanamıyorum. Dayanmak
istemiyorum. En kötüsü de ne biliyor musun?
Nedenini bilmiyorum. Bu yorgunluğumu, kalbimin
sürekli acımasını, uyuyamamı bilmiyorum. Yalnız
kalmak istiyorum. Kalamıyorum. Siğınmak istiyorum.
Sanki biri sarılsa "'geçecek" dese yemin ederim
inanacağım. Sarıldiğında tüm yaralarım, kıriklarım
geçecek sanki. Ama olmuyor, kimse bir şey
sormuyor. Kimse beni anlamıyor. Belki de kimsenin
umrunda değlim. Bir gün bende güçleneceğim,
geçecek her şey ama o bir gün ne zaman bilmiyorum...