Zeyd, parmağıyla göğü göstererek, ağırbaşlı ama aynı zaman da alçakgönüllü bir sesle, ancak bir Arab'ın konuşabileceği bir tarz da devam ediyor: "Bu yol, efendimiz İbrahim'e, tam oğlunu kurban edeceği sırada Allah tarafından gönderilen kurbanlık koçun yoludur. Allah, merhametini böyle göstermek istemişti o kuluna... Seni unutacağını mı zannediyorsun?" Zeyd'in yatıştırıcı sözleri karşısında Ebu Said'in yüzü, çocuksu bir merak içinde yumuşuyor ve görünür biçimde sakinleşiyor. Hocasını izleyen küçük bir öğrenci gibi dikkatle göğe bakıyor ve orada kendi ümitsizliğine bir cevap bulmaya çalışıyor.
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.