Selam arkadaşlar Kırmızı Pazartesi eseriyle başladığım bu yolculuğa "Albaya Mektup Yok" ile devam ediyorum. Marquez'den okuduğum 4. Eser. Okuyanlar bilir ki Marquez'in dilinde başka bir şey var ya çok seviyorsunuz ya hiç sevmiyorsunuz. Ben ısrarla sevmek istiyorum nedense, yazara sempatim var sanırım gazeteci olduğu için Albaya mektup yok eserinde durağan başlayan, ancak sonrasında da merakla okutan bir dil var yine. Marquez'in okuduğum diğer eserleri de bu şekildeydi. İlk önce okuyucuyu biraz sınıyor sonrasında ödüllendiriyor. Gazeteci kimliğini de çoğu eserinde görebilirsiniz bu eserinde de vardı. Kitabın konusuna gelecek olursam; yıllarca ülkesi için savaşmış, emek vermiş bir albayın 15 yıldır beklediği emekli maaşı üzerine başlıyor öykü. Postanede "albaya mektup yok!" Cümlesini duydukça umudu da kalbi de yavaş yavaş kırılıyor. Hasta eşiyle bu emekli maaşını bekliyorlar, tek çıkışları bu. Birde oğullarından kalan bir horoz söz konusu. Bir insan, umudunu horoza bağlayacak kadar çaresiz olabilir mi? Olabiliyormuş. Albayın oğlu horozu dövüştürürken askeri rejim tarafından öldürülmüş. Ülkede kendi eceliyle ölen olmadığını söylerken baskıcı rejime de vurgu yapıyor yazar. Zamanında ülkesi için her şeyini veren bir adamın yoksulluk ile savaşı... Tek sahip oldukları bir horoz... oğullarından onlara kalan tek şey... bu hikaye beni ilk başlarda sıkıyor gibi olsa da bitirdikten sonra iyi ki okumuşum dedim ve şu cümleyi ("Biz açlığa katlanıyoruz ki başkaları yiyebilsin. Kırk yıldır hep aynı hikaye.") okuduktan sonra dedim ki bu düzen hep böyle mi olacak? Umarım olmaz. Birinci sırada Kırmızı pazartesi sonra Albaya mektup yok en sevdiğim eserleri oldu. Sizlere de tavsiye ediyorum Okuyanları yorumlara bekliyorum kitapla kalın sevgiler #kitap #kitapönerisi #keşfetteyiz #booklover #books #gabrielgarciamarquez #albayamektupyok #dünyaedebiyatı #edebiyat #kitapkurdu

Albaya Mektup YokGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 20208,4bin okunma

·

1.049 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.