"Huzurluyduk, kimse kimsenin işine karışmıyordu. Onca yaralanmadan, hayal kırıklığından ve derin acıdan sonra adada edindiğimiz yeni dostları o kadar yürekten seviyordum ki, buraya 'Son Ada' adını takmıştım. Evet evet; son ada, son sığınak, son insani köşeydi burası. Tek isteğimiz bu dinginliğin bozulmamasıydı." diyerek başlayan kitapta, sonralarında adaya yürüyen köpek balığının gelmesiyle adalıların hayatı adeta cehenneme döndü. Bir siyasetçinin yaptığı ilk kötülükte insanların tepki vermesini, tepkilerini kararlılıkla vermelerini gerektiğinden dem vuruyor. Sadece başlangıçta değil, siyasetçilerin yaptığı her yanlışta, kötülükte insanlar çok sert bir şekilde tepki koymaları gerektiğini anlatıyor. Kitapta ise birkaç kişi dışında ada halkı yapılan yanlışlıklara sesini çıkarmıyor ve bu sessizlik, boyun eğme onları felakete götürüyor. Bu anlatılan hikaye her yerde yaşanıyor. Yaşanmaması için ise ses çıkarmak, tepki vermek gerekiyor. Demokrasinin olduğu ülkelerde güçlü olan liderler değil, halktır. Birlik ve beraberliktir. İnsanlar pireyi deve yaptığı sürece; haksızlıklara, adaletsizliklere, eşitsizliklere ses çıkarmadıkları sürece pirenin altında ezilir giderler. Kitap özetle bunu anlatıyor. Usta kalem, saygıdeğer Zülfü Livaneli, bu kitapta da yine döktürmüş. Bütün hikayeyi bir karakterin gözünden okuyorsunuz. Sıkılmadan okuduğum ve herkesin sıkılmadan okuyacağını tahmin ettiğim harika bir kitap! Şiddetle değil, ısrarla tavsiye ediyorum :)

Son AdaZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201351,3bin okunma

··

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ozzy