Arka arkaya gelen ve çok uzun süren savaşlar sonunda, dayanma ve savaşma gücünü kaybeden, dini inançları gereği kadere razı olan ve olup bitenleri olduğu gibi benimseyen, olaylara tepki göstermeyen, günlük beslenmesinin dışında başka bir şey düşünemeyecek derecede yoksullaşmış olan ulusun, bu koşullar altında, yurdun kurtarılması ve bağımsızlığın sağlanması yolunda mücadeleye kendiliğinden başlayabileceğini düşünmek gerçekçi olmayacaktır. Böyle bir ortamda, mücadele ve karşı koyma gücünü muhafaza eden örgütlü en büyük güç olarak Ordunun lokomotiv işlevini görmesi; ulusun silkinerek yeni bir mücadeleye girişmesini sağlaması, doğal olarak askerlerin etkinliğinin artması sonucunu doğurmuştur. Ancak bu etkinlik, hiçbir zaman askeri bir rejime veya diktatörlüğe dönüşmemiştir.
Sayfa 55 - Gündoğan YayınlarıKitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.