Bu adamı, düşüncesini ve hayatını felce ugratan yalnızlıktan çekip çıkarmayı kabul eder; hayatın güzel oldugunu, tatmin edildiğini ona söyletmeyi üzerine alır. İşte o zaman Faust anlaşmayı bizzat teklif eder:
“Eğer ben, günün birinde, atıl bir halde, tembellik yatağına uzanacak olursam, hemen o anda yok olayım! Eğer sen de bir gün, bana kendi kendimi beğendirecek kadar, yüzüme gülerek beni aldatabilirsen ve bir takım zevklerle gözümü boyayabilirsen, o gün benim son günüm olsun! Bu hususta bahse girerim!“