Kitabın son satırlarını okuduktan sonra kitabı kapayınca içine düştüğünüz bir boşluk vardır ya, ben şu an oradayım. Kitaba başladığımda hissettiklerim, ortasında hissettiklerim ve bitince hissettiklerim farklıydı. Oldukça akıcı ve anlaşılır bir dili var. Okurken hiç zorlanmadım, terimler, isimler, psikolojik tahliller beni hiç yormadı. Ama okurken dini değerlerimi bir kenara koyup okumam çok zordu. Başlarda beni rahatsız eden bazı unsurlar oldu. Ortalardan sona yaklaşırken kızgındım. Sonrasında ise duygularım yumuşadı ve hüzünlendim. Kendi değer yargılarımı bir kenara koyup Niçe’yi anlamaya çalıştım. Ona üzüldüm, acıdım ama hak veremedim asla. Ne çok acı çektin be, bedenin bir yandan ruhun bir yandan kıvranıp durdu ama narsist kişiliğin sayesinde seni öldürmeyen acının güçlendireceğine inandın. Ve şu an 2000li yıllarda hala okunuyorsun. Umarım bütün değer yargılarını ayaklar altına aldığına değmiştir(!)

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,8bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Su