Aleksiyeviç'in kendine özgü anı aktarımıyla yazılan tarih kitabı serisinin bu ayağı sayesinde özellikle Sovyetler Birliĝi'nin Rusya'ya dönüşümü sonrasında ya da bir başka deyişle komünizmin bitip milliyetlerin ön plana çıktığı dönemin en az Stalin dönemi kadar kanlı olduğunu, demokrasiden yalnızca Rus kodamanlarının yani hırsızların fayda sağladığını görüyoruz. Her ne kadar kitapta Kruşçev, Brejnev ve Gorbaçov'a kadar olan ara dönem pek ele alınmasa da (bu dönemde yapılan Afganistan işgali 
Çinko Çocuklar kitabının konusu) Sovyet insanının Stalin çizmesinin altında ezildiği yıllara hızla geri dönmesinin altı çiziliyor tanıklar üzerinden. Eskiden hepimiz Sovyet'tik, şimdi Rus olduk, Abhaz, Gürcü, Ermeni, Azeri, Tacik olduk cümlesi kitabın ve Rusya Federasyonu'nun özeti gibi. Yükselen milliyetçi formların dün komşu olarak birbirine saygılı, sevgi dolu insanları çok kısa bir süre içinde diğerine nasıl cellat ettiğini anlatan tanıklıkların sonrasında bir hastalık olan milliyetçilik ülküsünün ortaya çıkardığı zarar daha sarih vaziyette açığa vuruluyor. Minsk'te, Pamir Dağları'nda, Moskova'da, Bakü'de, Duşanbe'de, Hocalı'da akan kan ilk elden anlatılıyor. Kitap zaman zaman Sovyetlikle ya da antikomünistlikle alakalı olmayan kişisel anılarla okuyucusuna nefes aldırıyor. Uzun, üzücü, yorucu ve demokrasinin doğru ellerde yükselmesi gerektiğine dair inancı daha iyi biçimlendiren bir çeşit insanlık suçları toplaması bu kitap. Bittiğinde ister Sovyet döneminde ister Yeltsin Rusya'sında isterse de Putin diktasında bir kızıl ya da gri insan olmadığınıza şükredebilirsiniz. Stalingrad'da savaşan kahraman askerlerin savaş sonrası SSCB'de gördüğü muamele bile tek başına yeterli.
·
132 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.