“Nasıl iyi bir fikir aşırı derecede sömürüldüğünde ölürse vasat bir fikrin aşırı sömürüsü de sanatçının, hatta daha da fenası piyasanın ölümü anlamına gelir.”
.
Çağdaş Sanata düşman değilim ama hikayesi olmayan eserlere bakmaya alışamıyor, anlatılsa da yaşanmışlığı olmadığı için, gözümde ve aklımda herhangi bir objeden (ki o da hep neden yani dediklerimden) öteye geçiremiyorum. Birçok insan gibi benim için de galeriden ya da müzeden çıktıktan sonra nerede olursa olsun herhangi ‘bir şeye’ dönüşüyor. Anlattığı bir hikaye olmayan, geçmişin izlerini taşımayan, baktığımda dokusuyla, rengiyle, ahengiyle beni heyecanlandırmayan ‘şeyler’ bütününü Avelina Lesper çok nokta atışı dokunuşlarla anlatıyor.
.
Sanatın estetik ile kurduğu bağ, duygularda eklendiğinde gözümüze, gönlümüzü titrettiğinde asıl amacına ulaşıyor. Anlattığı hikayeler, etkilendiği dönemler ve olaylar konunun özünü oluşturduğunda değerli oluyor, aksi takdirde ne malzeme kullanılırsa kullanılsın (en çok da geri dönüşüm olsun diye) anlamlandırılmaya çalışan ‘eser’ yaratıcı anlatıma geçmediği sürece havada asılı kalıyor.
.
Her geçtiğim sayfada ‘evet işte ben de tam bunu söylemeye çalışıyorum, ben de böyle hissediyorum, aynen öyle’ diye diye kitabına sonuna keyifle geliyorum. İyi ki diyorum hepimizin duygularına tercüman olmuş, ciddi bir özgüven ile kararında yazılmış bu kitabı okudum. Lütfen Çağdaş Sanat hassasiyeti olan herkes okusun, okuttursun. 
Çağdaş Sanatın Sahtekârlığı 
Avelina Lésper
·
161 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.