·
126 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Özellikle Bedirhan Gökçe'nin "Annelerin en büyük korkusu çocuklarının ölmesiymiş. Engelli annelerininki ise çocuklarından önce ölmek." kısmına gerçekten katılıyorum ve bunun için çok üzülüyorum. "Dezavantajlı insanlar"a fikrinize yönelik uygulamalarda bulunulsa harika olurdu fakat biz görme engelli insanlar için hissedilebilir zemin yapıp, o zeminin ortasına elektrik direği dikebiliyoruz. Anlamak ve empati yapmak için bazı şeyleri yaşamak gerekmiyor. Düşünmek yetiyor, ne yazık ki bu hususta da çok eksiğiz.
(Tabirinizi çalarak belirtmek isterim ki) Tüm dezavantajlı insanlar için umuyorum ki bundan sonra her şey çok güzel olur.
Sizi fazlasıyla etkilediğini görüyorum. Kitapta ona zorluk çıkaranlar var mıydı hatırlayamıyorum. Ne zaman bir şekilde bir sorunu olan birini görsem elim ayağıma dolaşıyor. Fiziksel, zihinsel olarak sağlık olanlar için bile burada yaşamak zorken onlara hayat ne kadar zordur algılayamıyorum. Anlamak istiyorum ama incitmekten korkuyorum. Koca koca bakanlıklarımız, korkunç bütçelerimiz var. Neden kavgayı bir kenara bırakıp dezavantajlı insanlara çok daha konforlu bir hayat yaşatmadığımızı anlamıyorum. Ne biçim bir pastaymış da herkes bir dilimini kovalıyormuş diyorum. Siyasi adaylardan birinin konuşmasında dinlemiştim. Çocukları dezavantajlı olan insanlar, dua olarak Allah'ım ne olur ben ondan önce ölmeyeyim diye dua edermiş. Bu o kadar acı ki. Sol Ayağım ve Nick Vucinic'in Limitsiz Yaşam kitaplarını da okumadıysanız okumanızı tavsiye ederim. İncelemeniz için teşekkürler.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.