Allah'ım! Gizli olarak işlediğim günahlarımı, açıktan işlediğim günahlarımı, hataen işlediğim ve bilerek yaptığım günahlarımı, bildiğim ve bilmediğim bütün günahlarımı bağışla. Hakim, Deavat, No: 1880,I,510. Hiç boşluk bırakılmamış, mis gibi bir dua bırakıyorum buraya. Neler neler yazmak istiyorum ama ne kitabın amacına ne de kulluğun şanına yakışmaz. Günah işlemek insan için ne kadar doğal ne kadar olası ne kadar kesin olduğunu biliyorum sanıyordum. Kur'an'ı Kerim'de ne kadar sık tövbeye çağrıldığımızı bildiğimi sanıyordum. Allah'ın rahmetinden şüphe etmemek gerektiğini defalarca hatırlatmasını anladığımı sanırdım. O kadar çok şeyi sanmış olduğumu gördüm ki. Evet bu kitapta farklı bir şey yazmıyor. Ayetler aynı ayetler. Hadisler aynı hadisler. Ama hepsini bir arada okumak çok başka hissettiriyor. Bir temiz tövbe edesi geliyor insanın. Önce insanın günah işleme sebepleri, ki bunun başında insan olması geliyor, sonra işlediği günahlar ve mahiyeti, son olarak da bu günahlardan kurtulma yolları ve tövbe, istiğfar. Tabi ki çok zor bir okuma oldu. Özellikle günah olduğunu düşümeden yaptığım şeyleri okudukça daha bir fena hissettim. İnsan bu şartlarda neyin günah olduğunu bilirim sanıyor. Tam öyle değil. Yoksa gıybet, zina, yalan, riya ve Allah korusun şirk ne demek biliyorum. Ama bazı şeyler var ki şeytan öyle bir göstermiş ki, yok temizlik yok bilmem ne diyerek vallahi kendimden çok emin yapmışım. Allah affetsin. Ama onca günah içerisinde bile ümit etmem gerektiğine Allah'ın ayetleri beni ikna etti. Tövbe etmemekten daha büyük bir günah olmadığını anladım. Zaten asla kendime güvenmemem gerektiğini acı öğrenmiştim. Bir de. Benim en büyük hatam. Günaha düşünce eskiden yaptığım her işin zayi olduğunu düşünmek. Bu rahmetten ümit kesmek değil de nedir? Rabbim tövbemizi kabul etsin, tekrar aynı günahlardan korusun.

Günahlar Tövbe ve İstiğfarİsmail Karagöz · Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları · 201941 okunma

·

159 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.