İçimde bir şey kırıldı ve beni ikiye bölünmüş bir sinirle bıraktı. Başlangıçta, kesikle bağlantılı uzuvlarım beni o kadar çok incitti ki, acı ve şaşkınlıktan soluğum kesildi. Ancak ayrılan yerler yavaş yavaş sıyrılır. Soğuk olana kadar artık incinmiyorum. Plan yapmadan değiştim.
Ben sana içimden dışımdan bakardım, senin içinden bakardım ki aşktan tahmin edebiliyorum. Yaradan sonra sana dışarıdan bakmaya başladım. Kendimi de dışarıdan içeride görmeye: Tek kökü mantık alanında olan bir olaylar ve eylemler yığınına dönüşmüştüm. İlk başta kendimi kendimle ilişkilendiremedim. Neredeyim? Merak ettim. Ve cevap veren, bana soğuk ve kategorik bir şekilde şunu söyleyen bir yabancıydı: "Sen kendinsin."
...
📘
Yaşam Suyu
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.