Belli, sıradan mesleklerde çalışmak dışında hayatın güç bela farkında olan, bir tür yaşayan ölü olan klişe insanlar vardır. Bu arkadaşları kıra götürün ya da bir gemiye bindirin; masalarını ve işlerini nasıl da özlediklerini göreceksiniz. Hiçbir şeyi merak etmezler; rastgele tahriklere kendilerini kaptıramazlar, yetilerini bir amaca yöneltmeden kullanmaktan keyif almazlar ve hatta zorunluluk onları bir sopayla dürtmedikçe kıpırdamadan duracaklardır. Böylesi bir kişiyle konuşmak bir işe yaramaz: Aylaklık edemezler, mizaçları yeterince cömert değildir; altın madeninde gözü dönmüșcesine çalışmadıkları böyle zamanları komadaymış gibi geçirirler. Ofise gitmeleri gerekmediğinde, aç olmadıklarında ve bir șey içmeyi düşünmediklerinde nefes alıp veren tüm
dünya onlar için boştur.