Bulantı Sartre'ın kendini Roquentin karakteri ile özdeşleştirdiği ve bu özdeşleşme ile varoluş kaygısını yansıtır. Roquentin bir yazar hakkında inceleme yapmak için günlerini kütüphanelerde araştırma yapmakla geçirir. Kitap Roquentin'in yavaş yavaş ilkin mide bulantısı ile başlayan tiksinti duygusunun nasıl bir varoluş bulantısına dönüştüğünü anlatır. Roquentin'in hayatında üç kişi vardır. Hakkında kitap yazdığı yazar, eski sevgilisi Anny ve imrendiği bir kütüphaneci. Roquentin kitap hakkında araştırmalar yaparken yavaş yavaş felsefi sorular sormaya başlar. Ölümün bir anlamı var mı? Varoluşumun sebebi ne? Ahlak yargılarımız nereden geliyor? Roman bu soruları olaylar ile cevaplamakta. Romanın ortalarında bir yerde Roquentin bir sohbete tanık olur. Ölüm döşeğindeki bir hastaya din adamları dine dönmesini, ateist olarak ölmemesi için saatlerce konuşur. Ancak ölüm döşeğindeki ateist adam onları dinlemez. Tanrıya inanmaz ve ölümü önemsemez. Ancak bir kişi gidip ona Tanrı veya cennetten değil cehennemden bahsedince adam dine döner ve ölür. Roquentin bu konuşmada insanın eylemlerinin doğru veya hakikat ile değil korku ile değiştiğini anlar ve gittikçe mide bulantısı artar. En son sahilde yürürken bir taşı almak için yere eğilir fakat alamaz. Çünkü kendi halinde orada duran bir taşa karşı bile bulantı duymaya başlar. Bu sahneden sonra Roquentin yaptığı kütüphane araştırmasının anlamsız olduğunu düşünmeye başlar. Ölü bir adamın hayatını incelemenin ne anlamı vardır? Eski sevgilisi Anny onu reddeder ve Roquentin başka bir anlamsızlığa sürüklenir. En son imrendiği kişi sokakta bir kıza taciz eder ve Roquentin'in varoluşa, varlığa olan inancı gider ve herşeye karşı bulantı hisseder. Roquentin adeta bedenini, zihnini, değer yargılarını kaybeder. Herkes ve herşey ona yabancıdır artık. "yalnızdım ama bir kentte yürüyen ordu" gibiyim.
BulantıJean-Paul Sartre · Can Yayınları · 202122,7bin okunma
·
195 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
