Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

144 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
3 günde okudu
Teşekkürler Miller, hayatıma dokundun...
Zayıf yönlerimi ortaya çıkaran, ağlatan, soğuk su etkisi yaratan, okurken o minik bedene sarılmak istediğim bir kitap... Bir çocuk ebeveynin ilgisine ve sevgisine muhtaçtır ve onu elde etmek için her şeyi yapar, ebeveyn ise kendi zayıflıklarını, kırgınlıklarını çocuğa yansıtır çünkü duygusal açıdan çok güvensiz olan bir anne/baba vardır ve bu anne/baba duygusal dengesini sağlayabilmek için bilincinde olmadan çocuğunun belli bir davranışına ya da varoluş biçimine bağımlıdır. Annenin/babanın bu güvensizliği çocuğun ve çevrenin fark edemeyeceği şekilde sert, otoriter, hatta totaliter bir görünüş ardında gizlenebilir. Çocuk duygularını ancak yakınında onu bu dışavurduğu duyguları ile kabul eden, anlayan ve ona kendi duygularıyla eşlik eden bir kimse bulunduğu zaman güvenle yaşayabilir. Çocuk kendini kullandırmaya hazır ve sorgusuz sualsiz vericidir ve çocuk ebeveynin kurtarıcısı, ebeveynin yapamadıklarını gerçekleştirmek üzere dünyaya getirilmiş bir canlı asla değildir. Doğmuş olmayı, bu kötülüklerle dolu Dünya'da var olmayı o istemedi, o tercih etmedi, bu ebeveynin kararıydı, bu yüzden onu istemediği halde var olmasının sorumluluğunu almak zorunda bırakmayın. Çocuk ebeveynin bu katı standartlarına uygun bir şekilde yetiştirilip ebeveyn tabiriyle "terbiye" edilebilir ancak ebeveyn terbiye başlığı altında kendi yetersizliklerini neden çocuk üzerinden gidermeye çalışır? Ebeveyn bilerek ya da bilmeyerek neden çocuğu bu kadar çaresiz, yetersiz, değersiz ve küçük düşmüş hissettirir? Çocuğa bu kadar küçük yaşta manipülasyonlarla kendini neden suçlu hissettirir? Bende yanlış olan ne, annemi/babamı memnun etmek için ne yapmalıyım? Annem/babam neden eve gelmek istemiyor, dışarıda olup da bende olmayan ne ki? Uslu olsam belki benimle kalırlar, en iyisi ağlamayayım, terbiyeli bir çocuk olayım... dedirtecek kadar düşüren ne? Terbiye bu mudur? Lütfen lütfen lütfen çocuklara istemeden de olsa "onun iyiliği için" dediğimiz şeylerde aslında ne kadar zarar verdiğimizin farkına varalım. Farkındalık acıdır, farkındalık zordur, farkındalık sahibi olunca yaşananlar yaşanmamış sayılmayacaktır ancak geçmişle bağlantı kurabilmeyi sağlar çünkü yaşam öykümüzü giderek daha fazla öğrendikçe yapılan manipülasyonu karşımıza çıktığı her yerde daha kolay fark edebilir ve gerçek maksadını anlayabiliriz. Yönlendirildiğimizi çoğu zaman fark edemeyişimizin sebebi de işte tam olarak buradaki gibi çocukluğumuzun olgularıdır. Fakat duygularımıza gereğince sahip çıkabilirsek, yanılsamaları ortadan kaldırmak için minik de olsa adımlar atılacaktır. Evet farkına varınca geçmişteki o küçük çocuğun acıları dinmiyor sadece ona sarılıp yaralarını iyileştiriyoruz ki şu anki mevcut konumu güçlensin... Bazı yerleri okurken çok zorlandım, dövülseydim daha az acıtırdı :) neyse ki ebeveyn düşmanı olmadan kitabı bitirebildim, teşekkürler Alice Miller, bana sürekli flashback yaptırdın, gri bulutların içindeki o çocuğu gördüm... "Eğer ben karşınıza huysuz, suratsız, kötü düşünceler besleyerek, öfkeler ve kıskançlıklar içinde, şaşkın halimle gelseydim ne olurdu? Bana olan sevginizden eser kalır mıydı? Ben aynı zamanda işte tam böyle biriydim. Bu aslında beni sevmediğiniz, sadece size benmişim gibi gösterdiğim o çocuğu sevmiş olduğunuz anlamına gelmez mi? Terbiyeli, güvenilir, her şeyi gözünüzden okuyan, anlayışlı, sorun çıkarmayan bir çocuk; aslında çocukluğunu yitirmiş olan bir çocuk... Peki, benim çocukluğuma ne oldu? Onu benden çalmadınız mı? Artık geri dönemem, yitirdiğim çocukluğumu yeniden yaşayamam... Ben zaten baştan beri bir yetişkindim, hiç çocuk olamadım... Bütün o yeteneklerim -onlar hep kötüye mi kullanıldı?"... Keyifli okumalar dilerimm...
Yetenekli Çocuğun Dramı
Yetenekli Çocuğun DramıAlice Miller · Profil Yayıncılık · 20213,026 okunma
··
2.174 görüntüleme
Dağlar okurunun profil resmi
Hep derim çocukların tercihi değil doğmak🤷‍♀️sokakta çevremizde o kadar çok tanık oluyoruz ki çocuklarını kendi oyuncakları gibş şekillendiren doyumsuz hırslı anne babalar 🙅‍♀️bir gün dolmuşta tanık olduğum bir diyalog ; çocuk 90 almış sınavdan anne aralıksız konuşup çocuğu azarlıyor neden 100 almadan diye..çocuk sadece dışarı bakıyordu…🤦‍♀️emeğine sağlık harika bir inceleme olmuş , listeme aldım bile..teşekkürler Şeyma’cm ✌🏼👏🏼🕊📚
Seymaa okurunun profil resmi
Çok teşekkür ederimm, beğenmenize sevindimm 😻❣️ anne/baba kendi yetersizliğini çocuk üzerinden gidermeye çalışıyor çünkü zamanında onlara da böyle davranıldığı için şimdi sıra kendisinde.. Küçük, korunmasız bir varlık nasıl olsa kendisine karşı gelemez, itaat etmek zorundadır olarak görüyor. Çok kızgınım ebeveynlere ve böyle şeyler gördükçe uyarıyorum. Bir gün biri çıkıp "senin ne haddine, benim çocuğum" diyecek ama işte 😹😹
7 sonraki yanıtı göster
Seymaa okurunun profil resmi
"Bırakın beni, üzülmüşsem üzgün, sevinmişsem sevinçli olurum, başkalarına mutlu görünmek zorunda değilim!.. Üzüntümü, korkumu ve diğer duygularımı başkalarının ihtiyaçları karşılansın diye bastıramam! Kızarım, küserim, bu kimsenin başını ağrıtmaz, kimseyi öldürmez. Beni incitirseniz kıyametleri koparırım, hakkımdır bütün bunlar! Bunları seni anneciğim, seni babacığım, kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya gelmeden yapabilirim ben!" -Syf 26
Ali okurunun profil resmi
Çok güzel bir inceleme olmuş, emeğinize ve kaleminize sağlık 😊
Seymaa okurunun profil resmi
Çok teşekkür ederim Ali bey, beğenmenize sevindimm 🤗🌼
1 sonraki yanıtı göster
Rumeysa okurunun profil resmi
En yakın zamanda okuyacağım, o kadar güzel anlatmışsın ki 🥹Kalemine sağlık 🫶
Seymaa okurunun profil resmi
Teşekkür ederimm 😻 herkesin hayatının belli dönemlerinde birkaç sefer okuması gerektiğini düşünüyorum, şu an farklı, anne olunca farklı duygularla okuyacağımız bir kitap olurdu eminim 🥲❣️
6 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.