Okuduğum en sempatik en kibar aşk romanıydı. Mıç mıç üslubuyla bunaltan romanlardan değildi. "Güzel sevebilme" nin, severken karakteri kaybetmemenin, bencilce değil, fedakarca kıymet verebilmenin örneğini gösteren bir kitaptı.Yazarın dili hiç sıkmıyor, bir çırpıda bitirtiyor Her cümlesi alıntı ve öğüt niteliğinde fakat kitaba odaklanmaktan alıntıya zaman ayırmak istemedim. Kitap bittiğinde bir huzurla ayrılıyor okurundan ve elbette manałı bir hüzün bırakıyor.
Ah Ayhan...
Keşke senin kadar fedakar ve gönlü güzel olabilsek..
