"Doğanın görkeminde, ruh ortaya çıkar.
...
İn magnificentia naturae, resurgit spiritus"
·
33 görüntüleme
"Her
seferinde de hep aynı yokluktu karşımdaki. Sonra ben,
şişman ve kısa küçük adamın yatay gölgesi. Sonra, güneş
te ve tozlar içinde kasırga gibi dönen bu ovalarda, bu yanıp kavrulmuş otlarla çıtır çıtır olmuşazınmış tepelerdee, parmağımla dokunduğum şey, içimde taşıdığım şu
hiçlik duygusunun çıplak ve çekicilikten yoksun bir biçiminden başka bir şey değildi."
"Değişmemiştim elbette. Ama artık yalnız değildim. Prag'da duvarlar arasında bunalıyordum. Burada dünyanın önündeydim, kendi çevreme yansımıştım, evreni
kendime benzer biçimlerle dolduruyordum. Öyle ya, güneşten söz etmedim daha, içinde çocukluğumun geçtiği yoksulluk dünyasına duyduğum bağlılığı ve aşkı neden sonra anladığım gibi, güneşin ve doğuşumu görmüş ülkelerin dersini de ancak şimdi sezinliyorum."
"Evet, bu gözyaşından uzak doluluk, bu içime dolan, sevinçten yoksun huzur, bana düşmeyen şeyin: bir vazgeçişle bir ilgisizliğin kesin bilincinden başka bir şey değildi. "
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.