Türk edebiyatındaki “insan ruhunun derinliklerinde ve labirentlerinde dolaşan” ilk roman olan Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, bir oturuşta bitirebilecek gibi görünen ama muhteşem bir psikoloji gerektiren bir kitap. Kitabı okurken ümitsizliğin ve korkunun işlenişi beni oldukça etkilediğinden, mutlaka yazardan izler taşıyor diye düşündüm. İlk olması açısından halihazırda önemli yeri olan bu kitap ayrıca oldukça etkileyici ve okunması açısından akıcı olduğundan öneriyorum.
