Bazen insan sevildiğini en çok hissettiği bir anda anlıyordu aslında hiç sevilmediğini ve sevilmeyeceğini... Kendini kandırdığını görmenin acısı sarıyordu yüreği. Başkalarının mutluluğunu izlemekle yetinmek zorunda bırakıyordu hayat.. Ve adım adım sona yaklaştığını hissediyordu insan. Ve gerçekten sonlar bazen en güzel kurtuluştu..