''Çağımız çalışma asrıymış, öyle diyorlar; aslında acı, sefalet ve çürüme asrı...''
hele ki bu ülkede...
Sorgulamayı uzun süre önce bırakan ve ihtiyaç olarak görmeyen ülkemin cahil kalmayı seçen insanları yerine yazıyorum bu satırları... İstenilen tam da buydu tam da bu şekilde ruhumuza , bedenimize , geleceğimize tekrar tekrar vurgun yapan bir düzen. Beslenmeyi bile ihtiyaçtan öteye götüremedik biz bu ülkede bırak keyif için bi yerlere kaçıp gezmeyi. ''Köydeki çobanla bir mi oylarımız ?'' sorusuna takılıp -düşünmeden bu sözü söyleyeni yargıladık- tarlada güdülen koyunmuşçasına. Birileri istedi , istikrarlı davrandı , inandı - yaptı. Biz belki de çabuk unuttuk demeyeceğim tarladaki koyundan fanustaki balığa döndü hafızamız.Unutmak ne kelime Stockholm sendromu yeniden anlam buldu bu memlekette. Kolayı seçtik , zor kazanılan bu topraklarda - kanla sulanan dedikleri o toprakların parsel parsel satılmasını sadece izledik kılımız kıpırdamadı. Anlık huzurumuzu bozmamak adına kumar gibi oynadık geleceğimizle ve yavaş yavaş büyüdüler - sinsice ama göstererek- Hiç çekinmediler ne olduklarını göstermekte , biz ise hep çekindik düşüncelerimizi söylemekte- korkuttular - bize de korkmak kolay eylemsizlik adım gibi geldi. Her şey böyle giderse memleketimizi acıdan , sefaletten ve çürümekten kurtaramayacağız. Elimizdekileri kaybetmek zordu ama kaybedilenleri yerine koymak için bu şansı yakalamak daha da zor olacak unutmayın. Gelecek yarınlara vicdanı hür, kalemi keskin düşüncesi cesur yola devam etmek temennisi ile...
