Birisi şöyle bir şey anlatmıştı" dedi kısa bir süre sonra Yuriko Zen. "Şafak doğmadan önceki ormanın girişinde tek başına duruyorsun. Etraf kapkaranlık. Neden orada olduğunu kendin de bilmiyorsun. Yine de dosdoğru yürüyüp ormanın içine giriyorsun. Birazdan karşına küçük bir ev çıkıyor. Kapısını açıyorsun. Bir de bakıyorsun ki içeride on çocuk uyuyor.
On çocuk, mışıl mışıl uyuyor. Orada ne neşe var ne de sevinç. Üzüntü ve acı denilen şey de yok. Hiçbir şey yok, çünkü çocuklar uyuyor. Sen o on çocuğu uyandırmak ile olduğu gibi bırakmaktan birini seçebilirsin.
Eğer hepsini uyandırırsan, içlerinden dokuzu onları uyandırdığın için sevinecek. Teşekkürler, beni uyandırdığın için teşekkür ederim. Sana yürekten minnettarım, diyecek her biri. Ama kalan biri, öyle demeyecek. O çocuk uyandığı andan ölene dek ölümden daha beter acılar çekeceğinin bilincinde olacak çünkü. O acılar içinde ölene dek yaşamaya devam edeceğini bilecek. Bunun hangi çocuk olduğunu bilemeyeceksin. Ama o on çocuk içinden birinin mutlaka öyle yaşayacağını bileceksin.
Çocuk doğurmak, bunu bilerek, çocukları uyandırmak demek. Çocukları doğuran kişi, bunu yapan kişidir.
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.