Bu çocukların farklı dünyasından gerçek dünyaya uzanacak köprüler kurmaya çabalıyorum. Ancak mesleğin sunduğu tüm imkânlarla ve bin bir emekle kurduğum sağlam, yıkılmaz gibi görünen o köprüler hiç ummadığım bir anda darmadağın oluyor gözlerimin önünde. Geride yorgun enkazlar bırakarak.
Sonra yeniden başlıyorum köprüler kurmaya. Cam fanusu ve duvarları parçalayana dek!..
Sevgiyle, özveriyle, sabırla yığılmış taşlardan sağlam ve yıkılmaz köprüler yapana dek!..
İşte bu yüzden Kartaneleri'nin öğretmeni olmak...
...yeniden başlamak için; yıkılan her köprüden sonra, geriye yalnızca bir tane bile taşın kalmasına sevinebilmektir..."
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.