Van Gogh'a sara tanısı konur. Belli zaman aralıkları içinde, süresi önceden bilinmeyen nöbetler geçiriyor, önce zihni bulanıklaşıyor, daha sonra bilincini yitirdiği bir evreye giriyordu; iki nöbet arasındaki sürede ise, başkalarına karşı davranışları açısından, bütünüyle normal oluyordu... Nöbetler sırasında saldırganlaşıyor, korkunç halüsinasyonlar görüyordu... Vincent hastalığını inanılmaz ölçüde nesnel bir bakış açısıyla kavramış, kaçınılmaz olanı benimsemiş görünüyor: "Deliğimin herhangi başka bir hastalıktan farklı olmadığını anlamak ve öyle kabullenmek içimi rahatlatıyor."
Buna karşılık, akıl hastanesinde sürdürdüğü yaşam, kendine olan saygısını yeniden kazanmasına büyük ölçüde yardımcı oldu. Üstelik artık bir hastane görevlisinin eşliğinde kırlara çıkıp, resim yapmasına da izin veriliyordu.
Sayfa 77 - ABC YayıneviKitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.